از نظر فنی، ایمپلنت دندان یک ریشه دندان مصنوعی است که در فک شما قرار می گیرد تا دندان مصنوعی یا پل را نگه دارد. با این حال، هنگامی که اکثر مردم از اصطلاح " ایمپلنت دندان " استفاده می‌کنند، در مورد ترکیب ایمپلنت (ریشه دندان مصنوعی) و دندان مصنوعی صحبت می‌کنند. ایمپلنت‌های دندانی ممکن است گزینه‌ای مناسب برای افرادی باشد که یک یا چند دندان را به دلیل بیماری پریودنتال، آسیب یا دلایل دیگر از دست داده‌اند و ترجیح می‌دهند از دندان مصنوعی استفاده نکنند.
انواع ایمپلنت‌های دندانی
اندوستال (در استخوان): این روش رایج‌ترین نوع ایمپلنت است. اشکال مختلف آن شامل پیچ‌ها، استوانه‌ها یا تیغه‌هایی است که با جراحی در استخوان فک قرار می‌گیرند. هر ایمپلنت یک یا چند دندان مصنوعی را نگه می‌دارد. این نوع ایمپلنت به طور کلی یک جایگزین برای بیمارانی است که اکنون از بریج یا پروتز متحرک استفاده می‌کنند.
ساب پریوستئال (روی استخوان): این نوع ایمپلنت در بالای فک با پایه های چارچوب فلزی قرار م‌گیرد که از لثه بیرون زده و ایمپلنت را در جای خود نگه می‌دارد. ایمپلنت ساب پریوستال عموماً برای بیمارانی استفاده می‌شود که قادر به استفاده از پروتزهای مصنوعی معمولی نیستند و ارتفاع استخوان مناسبی برای نگه داشتن ایمپلنت اندوستال ندارند.
آیا شما کاندیدای مناسب کاشت دندان هستید؟
شما یک کاندید ایده‌آل برای ایمپلنت دندان هستید اگر:
از سلامت عمومی و دهان و دندان خوبی برخوردار هستید.
استخوان کافی در فک خود برای حمایت از ایمپلنت دارید.
دارای بافت لثه سالمی هستید که عاری از بیماری پریودنتال است.
ایمپلنت‌های دندانی با بافت‌های نرم (یعنی لثه‌ها) و بافت‌های سخت زیرین (مانند استخوان) در دهان ارتباط نزدیک دارند. از آنجایی که متخصص جراحی لثه و ایمپلنت یا پریودنتیست ها سه سال آموزش تخصصی فراتر از دانشکده دندانپزشکی گذرانده اند تا آنها را در بافت های نرم و سخت متخصص کنند، آنها ترکیب ایده آلی از تجربه و دانش را دارند تا مطمئن شوند که محلول ایمپلنت دندانی را دریافت می کنید که ظاهر و احساسی شبیه به دندان های خود داشته باشد.
انواع روش های کاشت دندان
بسته به شرایط خاص شما و نوع ایمپلنت انتخابی، متخصص جراحی لثه و ایمپلنت یا پریودنتیست یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای شما ایجاد می‌کند.
در اینجا برخی از برنامه‌‌‌های درمانی ممکن بسته به وضعیت شما وجود دارد:
ایمپلنت‌های تک دندانی – اگر یک دندان را از دست داده‌اید، یک ایمپلنت دندان می‌تواند جایگزین آن شود.
ایمپلنت‌های چند دندانی – اگر چندین دندان از دست رفته باشد، می توان آنها را با چندین ایمپلنت دندان جایگزین کرد.
ایمپلنت‌های فول دهان - اگر تمام دندان‌های خود را از دست داده‌اید، می‌توان آنها را با ایمپلنت‌های کامل دهان جایگزین کرد.
تقویت سینوس – کلید موفقیت ایمپلنت، کمیت و کیفیت استخوانی است که ایمپلنت در آن قرار می‌گیرد. فک فوقانی پشت به طور سنتی یکی از سخت ترین قسمت‌ها برای کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت‌های دندانی به دلیل کمیت و کیفیت استخوان ناکافی و نزدیکی به سینوس بوده است. تقویت سینوس می‌تواند با بالا بردن کف سینوس و رشد استخوان برای قرار دادن ایمپلنت‌های دندانی به اصلاح این مشکل کمک کند.
اصلاح برجستگی – تغییر شکل در فک بالا یا پایین می‌تواند باعث شود استخوان کافی برای قرار دادن ایمپلنت دندان در آن وجود نداشته باشد. برای رفع مشکل، لثه را از برجستگی بلند می کنند تا فضای خالی که در آن استخوان وجود ندارد آشکار شود. سپس فضای خالی با استخوان یا جایگزین استخوان پر می شود تا برجستگی ایجاد شود. ثابت شده است که اصلاح برآمدگی ظاهر فک را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد و شانس کاشت موفقیت آمیز را افزایش می دهد.
پیگیری فرآیند ایمپلنت دندان
درست مانند دندان‌های طبیعی، ایمپلنت‌های دندانی برای حفظ عملکرد و پیشگیری از بیماری‌های اطراف ایمپلنت نیاز به مراقبت‌های دقیق دهان و دندان در خانه و بازدید منظم دندانپزشکی دارند. برای تمیز نگه داشتن ایمپلنت و بدون پلاک، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن همچنان ضروری است.
پس از اینکه ایمپلنت خود را دریافت کردید، متخصص جراحی لثه و ایمپلنت یا پریودنتیست از نزدیک با شما و دندانپزشک عمومی شما همکاری خواهد کرد تا بهترین برنامه مراقبتی را برای شما ایجاد کند. ویزیت‌های دوره‌ای برای نظارت بر ایمپلنت، دندان‌ها و لثه‌ها برای اطمینان از سلامت آنها برنامه‌ریزی می‌شود.
